نقد فیلم کوتاه دایره محدود

این فیلم کوتاه برداشتی از ارتباطات چند دانشجو در راهرو یک دانشگاه است.

این نوع دوران میتواند به نوعی چرخه زندگی و البته روزمرگی را نشان دهد که البته فرم آن خارج از مساله روزمرگیست.

سکانس اول که فیلم آغاز میشود یک پسر جوان که حالت تهوع دارد و در دستشویی نشسته است و دوستش برای او حوله پرت میکند، دوربین حرکت کرده حال یک دانشجو در حال قرض گرفتن پول از دوست خود است دوربین با کسی که پول را میدهد حرکت کرده و به داخل دستشویی میرود تا او حوله را به دوستش بدهد.

دو دختر را نشان میدهد و یکی از آن ها با پسر برخورد میکند که با دوران دوربین و عوض شدن دیدگاه متوجه میشویم که دختر از قصد خود را به پسر میکوبد دو دختر دیگر درباره تابلو نقاشی صحبت میکنند یک نفر برای غذا بد امضا جمع میکند و هیچ پل ارتباطی بین این شخصیت ها ایجاد نمیشود.حال این سوال مطرح میشود که ماجرا چیست؟اتفاق داستان کی و کجا رخ میدهد؟

پس تا اینجا هیچ محور اصلی وجود ندارد که بتوان از آن به عنوان ماجرای اصلی یاد کرد و هریک فقط موقعیت دانشجوهارا توضیح میدهد.

در فیلم واقعا چیزی برای بحث پیدا نمیکنیم زیرا نه روی کسی زوم میشود نه بر رویدادی تاکید دارد و نه شخصیت هایی که شخصیت پردازی شود.تنها یک روزمرگی و تکرار در زندگی این چند دانشجو نشان میدهد که نه ابتدا درستی دارد و انتها درستی داستان در یک قالب کلی همراه با یک غافلگیری فرمی روایت میشود که تنها نکته مثبت این فیلم کوتاه است.

مسلماً پیچیدگی این فیلم کوتاه جا را برای برداشت های مختلفی باز میکند روزمرگی مفرد جایی ندارد و میتوان گفت بسته بودن انسانها و محیطشون محیطی شاید جبرآمیز شاید به غایت نظام مند که رفتارهای ما در آن معنا پیدا میکند بیانگر فرم این فیلم است که الته این فرم با غافلگیری همراه میشود و کمی داستان را جذاب میکند.