نقد و بررسی فیلم لانتوری

فیلم از لحاظی حالات مستندگونه دارد و یکی از ویژگی های مثبت آن این است که موضوع را از دید چند فرد متفاوت با شغل ها و عقاید متفاوت در جامعه مورد بررسی قرار می دهد.

نوع نظرات و پنداشت های این چند نفر جالب بوده و این که برخی معتقدند که مجرم جریان زور گیری و در انتها اسید پاشی باید به اشد مجازات برسدو برخی دیگر معتقدند که باید با ریشه یابیبه فکر ریشه کن کردن این ماجرا بود.

این فیلم مارا با چهار نفر مختلف که در کنار هم تشکیل گروهی به نام لانتوری را داده اند آشنا می کند این گروه با زورگیری و دزدی از ثروتمندان جامعه میخواهند عدالت را به وجود بیاورند و در این راه از هیچ کاری دریغ نمیکنند.

سردسته این گروه (پاشا) در جریاناتی که اتفاق می افتد عاشق یک نفر به نام مریم می شود وجریان عشق مریم و داستان گروه لانتوری با هم گره میخورد.متاسفانه در فیلم داستان عشق پاشا به مریم به جای باز شدن صفحاتی از نحوه به وجد آمدن این عشق تداخل با موضوع آقازادگی و زورگیری می شود و از این رو داستان کمی دچار سردر گمی میشود.

مثلا درداستان ازنحوه عاشق شدن پاشا صحبتی نمی شودو حتی میتوان گفت در بعضی از قسمت ها داستان وارد جاده خاکی میشود و از موضوع اصلی خارج می شود.

در پردازش به شخصیت پاشا بیننده دچار یک پارادوکس میشود در لحظاتی از فیلم پاشا را چاقو کش و زورگیر میبینیم و در جایی دیگر او را در پرورشگاه در حال بازی با کودکان بی سرپرست در گاهی مواقع بیننده عاشق شخصیت پاشا می شود و بعد از جریاناتی از وی بیزار میشود شاید حتی این ایران وارد شود که شخصیتی به خوبی پاشا چگونه میتواند دست به اقدام کثیفی چون اسید پاشی بزند و یا شخصیت کثیفی مثل او چگونه می تواند تا تین حد خیر و مهربان باشد.

در شخصیت پردازی سایر اعضای گروه لانتوری شاید به حد کافی درباره آن سه نفر دیگر صحبت شد و نیازی به معرفی بیشتر وجود نداشت.هر چند که میتوانست بیشتر از وجود بازیگری چون باران کوثری استفاده کرد.

شخصیت مریم تا جایی که بیننده از فیلم دریافت میکند یک فعال اجتماعی که دارای یک شخصیت پیگیر و ثابت قدم به دور از خشونت وبه دنبال صلح طلبیست. جلو عقب کردن داستان یک حرکت خوب از سوی سازندگان این فیلم بود که بیننده لحظاتی حتی مریم را مقصر بداند. از طرفی دیگر همان طور که در فیلم هم گفته شد چهره و حالات و کاریزمای بخصوص مریم باعث این می شد که بیننده به طور خواسته یا ناخواسته به او علاقه مند شده و اورا دوست بدارد.

اما اگر بخواهیم به نیمه پر لیوان نگاه کنیم برای اولین بار است که در سینمای ایران تا این حد به ماجرای اسیدپاشی دامن زده میشود. دقت عملی که کارگردان به این سوژه دارد باعث میشود بیننده کمی بیشتر با زندگی این افراد آشنا شود و حال به او حق بدهد که تقاضای قصاص نماید.

نگاه کلی به ماجرای تضاد بین فقیز و ثروتمند که چگونه این مساله باعث ایجاد عقده در دل قشر ضعیف شده و بعضی از افراد نمیتوانند این تفاوت را درک کنند و با این دید زندگی میکنند که دارایی امثال آن ها را دزدیده اند ثروت مند شده اند.

در کل سوژه ای جدید و قابل بحث بود  و فیلم در حدی بود که می توان بیش از یک بار هم به تماشای این فیلم نشست و دیگران را هم به تماشای این فیلم دعوت کرد.